57 بهار برای او کم بود

دایی صدایش میکردیم.خیلی خون گرم و دوست داشتنی بود.

شنبه قبل خبر رفتن به کمای او مرا شوکه کرد. 

چهارشنبه وقتی زنگ زدم و جویای حال او شدم.دیگر دیر شده بود.

من به تشییع او نرسیدم اما تشییع باشکوهی در کاشمر شد و

 نشان داد که ابوالفضل را همه دوست داشتند.

57 بهار برای او کم بود.

اما یاد و خاطره او برای من و فرشاد همیشه جاودان خواهد بود.

روحت شاد دایی جان